برگشته ام به همه ی سال های دور و فهمیده ام صدای خنده ی دنیای کوچکم را با هیچ حادثه ای عوض نمی کنم...

دیروز بود که همه ی خاطره هایم را آتش زدم،دیروزبود که مرا تا رسیدن های آنی تا فکر کردن به خدا کشاند و چقدر دیر یاد این جمله افتادم:

هرکس روزنه ایست به سمت خدا اگر اندوهگین شود...

وامروزدرهوای امروز نفس میکشم و چقدر زیباست نفس هایی که ازسرشوق باشد حتی اگربه جایی نرسد،حتی اگربه جایی نرسم این روزها هم خواهد گذشت صبورباید بود ورسید،حجم غم را باید خجل کرد باید به یاد آورد درس های دنیا کوچکتراز آنند که سنگ های بزرگ بیندازند...